ยานอวกาศยังอาจมีแรงขับดัน ซึ่งใช้ในการขับเคลื่อนหรือดันยานขึ้นไป และระยะเตะแรงขับ เชื้อเพลิงขับเคลื่อนที่ใช้โดยทั่วไปคือก๊าซอัด เช่น ไนโตรเจน ของเหลว เช่น เชื้อเพลิงโมโนโพรเพลแลนต์ ไฮดราซีน หรือเชื้อเพลิงแข็ง ซึ่งใช้สำหรับการแก้ไขความเร็วและการควบคุมทัศนคติ ในขั้นตอนการเตะ (เรียกอีกอย่างว่ามอเตอร์เสริมแรงสุดยอด, โมดูลขับเคลื่อนหรือระยะขับเคลื่อนแบบรวม) จะใช้มอเตอร์จรวดแยกต่างหากเพื่อส่ง ยานอวกาศ เข้าสู่วงโคจรของภารกิจ ในขณะที่ออกแบบยานอวกาศ ควรคำนึงถึงวงโคจรที่จะใช้ในประเด็นนี้เนื่องจากมีผลต่อการควบคุมทัศนคติ การออกแบบระบายความร้อน และระบบย่อยพลังงานไฟฟ้า แต่ผลกระทบเหล่านี้เป็นเรื่องรองเมื่อเทียบกับผลกระทบที่เกิดกับน้ำหนักบรรทุกเนื่องจากวงโคจร ดังนั้นในขณะที่ออกแบบภารกิจ ผู้ออกแบบเลือกวงโคจรดังกล่าวซึ่งเพิ่มประสิทธิภาพน้ำหนักบรรทุก ผู้ออกแบบยังคำนวณคุณลักษณะด้านประสิทธิภาพของยานอวกาศที่ต้องการ เช่น การชี้ตำแหน่ง การควบคุมอุณหภูมิ ปริมาณพลังงาน และรอบการทำงาน จากนั้นจึงสร้างยานอวกาศซึ่งเป็นไปตามข้อกำหนดทั้งหมด