นอกจากผลกระทบต่อไมโครไบโอมในลำไส้แล้ว นักวิทยาศาสตร์ยังได้อธิบายถึงกลไกระดับโมเลกุลเฉพาะที่อำนวยความสะดวกในการดูดซึม MNPs ไปยังเนื้อเยื่อของลำไส้ จากการวิเคราะห์เฉพาะพบว่า MNPs ในระบบทางเดินอาหารสามารถถูกนำเข้าสู่เนื้อเยื่อได้มากขึ้นภายใต้เงื่อนไขทางเคมีกายภาพและกระตุ้นกลไกที่เกี่ยวข้องในการตอบสนองการอักเสบและภูมิคุ้มกันในท้องถิ่น โดยเฉพาะอย่างยิ่งพลาสติกนาโนมีความเกี่ยวข้องกับกระบวนการทางชีวเคมีที่มีส่วนสำคัญในการเกิดสารก่อมะเร็ง อนุภาคพลาสติกในน้ำดื่มด้วย พลาสติกนาโนถูกกำหนดให้มีขนาดน้อยกว่า 0.001 มม. ในขณะที่ไมโครพลาสติกที่มีขนาด 0.001 ถึง 5 มม อาหาร ยังมองเห็นได้ด้วยตาเปล่าในระดับหนึ่ง บรรษัทข้ามชาติเข้าสู่ห่วงโซ่อาหารจากขยะบรรจุภัณฑ์ รวมถึงแหล่งอื่นๆ อนุภาคพลาสติกไม่เพียงแต่ถูกขนส่งเข้าสู่ร่างกายผ่านทางอาหาร เช่น สิ่งมีชีวิตในทะเลหรือเกลือทะเลโดยเฉพาะ การดื่มก็มีส่วนเช่นกัน จากการศึกษาพบว่าใครก็ตามที่ดื่มน้ำจากขวดพลาสติกในปริมาณที่แนะนำ 1.5 ถึง 2 ลิตรต่อวัน จะกินอนุภาคพลาสติกประมาณ 90,000 ชิ้นต่อปีด้วยวิธีนี้เพียงอย่างเดียว อย่างไรก็ตาม ผู้ที่เลือกน้ำประปาสามารถลดปริมาณอนุภาคพลาสติกที่กินเข้าไปได้ถึง 40,000 ชิ้น ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับตำแหน่งทางภูมิศาสตร์ นักวิจัยยังแสดงให้เห็นการปนเปื้อนอย่างกว้างขวางของน้ำแร่ด้วยฮอร์โมนซีโนฮอร์โมนที่ชะล้างออกจากขวด PET (โพลิเอทิลีนเทเรฟทาเลต)