"เป้าหมายหลักของ CODEX คือการทำความเข้าใจคำถามที่โดดเด่นบางประการเกี่ยวกับลำดับเหตุการณ์ของระบบสุริยะ เช่น ระยะเวลาของการทิ้งระเบิดอุกกาบาตอย่างหนัก หรือระยะเวลาที่ดาวอังคารอาจอาศัยอยู่ได้" เอฟ. สก็อตต์ แอนเดอร์สัน นักวิทยาศาสตร์จากพนักงานของ SwRI ซึ่งเป็นผู้นำด้านการพัฒนากล่าว ของเครื่องดนตรี

Jonathan Levine รองศาสตราจารย์วิชาฟิสิกส์ที่มหาวิทยาลัยคอลเกตและผู้ทำงานร่วมกันของ Anderson ใน CODEX กล่าวว่า "ในทางใดทางหนึ่ง เราได้ให้การมองเห็นด้วยกล้องสองตา CODEX ในการออกเดท "เมื่อคุณสามารถมองบางสิ่งจากมุมมองที่แตกต่างกันสองมุมมอง คุณจะได้มุมมองที่ลึกขึ้นของวัตถุที่คุณกำลังตรวจสอบ ไม่ว่าคุณจะใช้ตาหรือเครื่องมืออื่นใด ในการออกเดทกับตัวอย่างดาวเคราะห์หรือหินใดๆ ก็ตาม สิ่งเดียวกันนี้ถือเป็นจริง "

CODEX เวอร์ชันก่อนหน้าใช้ประโยชน์จากการสลายตัวของกัมมันตภาพรังสีตามธรรมชาติของรูบิเดียมไปเป็นสตรอนเทียมเพื่อวัดระยะเวลาที่ผ่านไปนับตั้งแต่ตัวอย่างซึ่งมักจะเป็นหินดิน CODEX ยังคงใช้วิธีการวัดดังกล่าวต่อไป แต่ปัจจุบันยังสามารถตรวจวัดไอโซโทปของตะกั่วที่เกิดจากการสลายตัวตามธรรมชาติของยูเรเนียมในตัวอย่างได้อีกด้วย โดยการเปรียบเทียบสองไอโซโทปของตะกั่ว สามารถหาค่าประมาณอายุของตัวอย่างได้โดยอิสระ

“บางครั้ง ระบบการออกเดททั้งสองระบบบ่งชี้ว่ากลุ่มตัวอย่างมีอายุเท่ากัน และข้อตกลงนี้ทำให้เรามั่นใจว่าเราเข้าใจประวัติของตัวอย่าง” แอนเดอร์สันกล่าว “แต่บางครั้งอายุก็ไม่ตรงกัน และเราได้เรียนรู้ว่าประวัติศาสตร์ของหินนั้นละเอียดยิ่งยวดหรือซับซ้อนกว่าที่เราคิดไว้”

Anderson และ Levine ใช้วิธีการออกเดทสองวิธีของ CODEX ในการวัดอายุของตัวอย่างหกตัวอย่าง: หนึ่งจากโลก สองวิธีจากดาวอังคาร และสามจากดวงจันทร์

"ชุดหินนี้แสดงให้เราเห็นถึงความท้าทายประเภทต่างๆ ที่เราน่าจะเผชิญเมื่อในที่สุด CODEX จะบินไปยังดาวอังคารหรือดวงจันทร์ และยังแสดงให้เราเห็นว่า CODEX มีแนวโน้มที่จะประสบความสำเร็จมากที่สุด" Levine กล่าว "ในบรรดาอุกกาบาตจากดวงจันทร์สามชิ้นที่เราศึกษา เราทำซ้ำอายุที่ทราบในสองกรณี และพบหลักฐานในกรณีที่สามที่มีอายุมากกว่าที่เคยได้รับรายงานสำหรับอุกกาบาตนี้"

โดยทั่วไปแล้วอายุของวัตถุระบบสุริยะชั้นในจะประเมินโดยการนับหลุมอุกกาบาต โดยสันนิษฐานว่าวัตถุที่มีหลุมอุกกาบาตมากกว่าจะมีอยู่เป็นระยะเวลานานขึ้น การประมาณการเหล่านี้ยังได้รับการปรับเทียบบางส่วนตามอายุของหินดวงจันทร์ที่มนุษย์อวกาศได้รับในทศวรรษ 1960 อย่างไรก็ตาม ในพื้นที่ที่นักบินอวกาศไม่ได้สำรวจ การประมาณอายุอาจผิดพลาดได้ตั้งแต่ 100 ล้านถึงหลายพันล้านปี ดังนั้นการหาตัวอย่างเพิ่มเติมจึงมีความสำคัญต่อความเข้าใจของเราเกี่ยวกับอายุของระบบสุริยะ

"การออกเดทเป็นกระบวนการที่ท้าทาย เทคนิคดั้งเดิมนั้นไม่สามารถปรับใช้กับการบินในอวกาศได้อย่างง่ายดาย ซึ่งต้องใช้ห้องปฏิบัติการขนาดใหญ่ พนักงานจำนวนมาก และต้องใช้เวลาหลายเดือนในการกำหนดวันที่" แอนเดอร์สันกล่าว "CODEX สามารถระบุวันที่ตัวอย่างจากพื้นผิวเหล่านี้ได้ด้วยความแม่นยำ ±20-80 ล้านปี ซึ่งมากเกินพอที่จะลดความไม่แน่นอนที่มีอยู่ได้ 100-1,000 ล้านปี และแม่นยำกว่าวิธีการอื่นมากซึ่งมีความแม่นยำประมาณ ±350 ล้านปี”

อาจมีไซต์หลายร้อยแห่งบนดวงจันทร์และดาวอังคารที่นักวิทยาศาสตร์สนใจที่จะออกเดท แต่ภารกิจส่งคืนตัวอย่างมีราคาแพงและใช้เวลานาน ด้วยเหตุผลนี้ CODEX ได้รับการออกแบบให้มีขนาดกะทัดรัดพอที่จะรวมเข้ากับยานอวกาศ และสามารถทำการนัดหมายกับตัวอย่างในสถานที่ได้

แอนเดอร์สันกล่าวว่า "การทดลองนี้เพิ่มโอกาสในการเตรียมภารกิจลงจอดในอนาคตไปยังดวงจันทร์หรือดาวอังคารด้วยเครื่องมือหาคู่เพียงเครื่องเดียวที่สามารถใช้ประโยชน์จากระบบไอโซโทปเสริมสองระบบ" "การรวมกันนี้จะอนุญาตให้มีการตรวจสอบความสม่ำเสมอและทำให้เราเข้าใจประวัติศาสตร์ดาวเคราะห์ได้ดีขึ้น"บาคาร่า สมัครบาคาร่า